نفلين سينيت به علت ارزش فوق العاده اى که در صنعت دارد (صنايع آلومينيوم، شيشه و سراميک پلاستيک و کائوچو، تهيه پشم و شيشه معدنى، کود شيميايى و …) در اکثر کشورهاى دنيا مورد توجه فراوان قرار گرفته است.
سنگ مزبور از يک طرف در کشورهايى که فاقد ذخاير غنى از بوکسيت هستند (شوروى، کره شمالى و …) به عنوان منبعى مهم جهت توليد آلومينا و از طرف ديگر در کشورهايى که از لحاظ منابع بوکسيت غنى بوده و يا بوکسيت ارزان در دسترس دارند (کشورهاى غربى، آمريکا، کانادا) به دليل فراوانى مقدار آلکالى در صنايع شيشه و سراميک کاربرد فراوان دارد.
استفاده از نفلين سينيت جهت توليد آلومينا فقط در کشورهاى شوروى صورت مى گيرد (اخيراٌ کشور کره شمالى نيز اقدام به تاسيس يک کارخانه توليد آلومينا از نفلين نموده که به زودى به مرحله توليد خواهد رسيد. کشور هاى مکزيک و برزيل نيز در حال بررسى و توليد آلومينا از نفلين مى باشند). اين کشور از سال 1932 ميلادى کار بر روى نفلين جهت توليد آلومينا را شروع نموده و در سال 1941اولين کارخانه توليد آلومينا به نام «ولخوف» را بر اساس ماده خام نفلين تاسيس نمود که توليد اقتصادى آن از سال 1951 بر اساس سالانه 50 هزار تن آلومينا آغاز گرديد.

براي هر ايراني نام فيروزه تداعي‌گر معدن فيروزه نيشابور است معدني كه پس از 7 هزار سال هنوز چراغي روشن دارد قديمي‌ترين تراش از فيروزه معدن نيشابور مجسمه‌اي به شكل يك گوساله است كه حدود 7 هزار سال قدمت داشته و هم‌اكنون در موزه ايران باستان نگهداري مي‌شود. فيروزه ايراني در دنيا آنچنان شناخته شده است كه براي سنجش كيفيت ساير فيروزه‌ها اين سنگ قيمتي كشور به‌عنوان مقياس به كار گرفته مي‌شود. معدن فيروزه نيشابور در 45 كيلومتري شمال غرب اين شهرستان در جاده قديم سبزوار و در روستايي به نام «معدن» قرار گرفته است. با وجود گذشت هزاران سال از استخراج اين معدن هنوز به‌رغم توسعه علم اكتشاف در ايران اكتشاف معدن فيروزه نيشابور همچنان مسكوت مانده و عملا اقدامي انجام نشده است. اين معدن از گذشته توسط بومي‌هاي منطقه به استخراج رسيده و روش استخراج نيز سينه به سينه در اختيار اهالي روستاي معدن قرار گرفته است.

معدن مس مزرعه در 25 کيلومتري شمال شهرستان اهر در نزديکي هاي روستايي به همين نام واقع مي باشد. عمليات اکتشاف اين معدن (توسط گروهي فرانسوي) به موازات استخراج آن از سال 1337 شروع وبه مدت 5 الي 6 سال ادامه داشته است. عمليات استخراج تا سال 1350 ادامه داشته است و از آن به بعد تا سال معدن تعطيل بوده است تا سال 1367 که بعد ازآن مطالعاتي دوباره بر روي معدن انجام شده و پس از پاکسازي و باز سازي برخي بخشهاي تخريب شده عمليات استخراج شروع شده و در سال 1375 کارخانه تغليظ نيز به اين مجموعه اضافه شده است.
معدن شامل کاني هاي منيتيت ٬ پيريت ٬ کالکو پريت ٬ هماتيت ٬ بورنيت ٬ تترا ادريت ٬ بيسيموت خالص ٬ کلومين ٬ شيليث و ولفرامين ميباشد.

دياتوميت ها، سنگ هاي رسوبي متشكل از ذرات ريز و بي شكل سيليسي مي باشند كه در اثر مكانيزم تجمع پوسته يا اسكلت هاي فسيل شده جلبك ها و گياهان و جانوران ميكروسكوپي و تك سلولي به نام دياتومه تشكيل شده است، اطلاق مي شود.
از نظر واژه شناسي، الفاظ دياتوميت يا خاكهاي دياتوميتي و كيزلور همگي كاربرد داشته و شناخته شده هستند. مولر نيز نوعي خاك دياتوميتي است كه داراي رسهاي پلاستيك مي‌باشد. واژه تريپولي اغلب مترادف دياتوميت به كار مي‌رود ولي در واقع تريپولي نوعي رسوبات سيليكاتي بسيار ريز دانه است كه به عنوان ساينده كاربرد دارد و منشا و بقاياي گياهي را ندارد. در مناطقي در ليبي و الجزاير (در نزديكي بندر تريپولي) به اشتباه به دياتوميت تريپولي گفته مي‌شود. همچنين به ندرت واژه ميرشام نيز براي توصيف دياتوميت استفاده شده كه در حقيقت مير شام نوعي رس است كه اصلاً منشا فسيلي دارد.
از نقطه نظر زمين شناسي اقتصادي، واژه دياتوميت به رسوباني از تجمع اسكلت سيليسي دياتومه‌ها اطلاق مي‌شود كه ضخامت كافي جهت استفاده داشته باشند و بيشتر در كمربندهاي افيوليتي رخنمون دارند.واژه‌هاي ديگري كه به تجمع بقاياي دياتومه‌هاي داراي ناخالصي بيشتر هستند اطلاق مي‌شود عبارتند از: دياتوميت رس دار، رس دياتوميت دار و يا خاك دياتوميتي.
 

ورميكوليت نام عمومي گروهي از سيليكاتهاي آلومينيوم فرومنيزيم دار بوده كه از نظر شيميائي مشابه اسمكتيت هاي تري اكتائدر و از نظر ساختمان مشابه تالك ميباشد.ورميكوليت ها از نظر بار الكتريكي و خاصيت تورم پذيري در حد واسط ميكاها و اسمكتيت ها قراردارند. ورميكوليت تحت تاثير شوك حرارتي (حدود 800 درجه سانتي گراد) حدود 20 تا 40 برابر حجم اوليه افزيش حجم يافته و ورقه ورقه ميشود و تا نزديكي نقطه ذوب يعني 1350 درجه سانتيگراد خاصيت نسوزندگي بسيارخوبي از خود نشان ميدهد.ماده معدني ورميكوليت بعد از استخراج از معدن واقع در منطقه كليبر به كارخانه فراوري جهت پرعيارسازي ،انبساط و دانه بندي واقع در نزديكي معدن حمل ميشود.مشخصات فيزيكي و شيميائي ورميكوليت خام و فراوري شده درجداول زير ارائه گرديده است:

استفاده از انرژي هسته‌اي براي توليد برق روشي پيچيده اما كارامد براي تامين انرژي مورد نياز بشر است. به طور كلي براي بهره‌برداري از انرژي هسته‌اي در نيروگاه‌هاي هسته‌اي، از عنصر اورانيوم غني شده به عنوان سوخت در راكتورهاي هسته‌اي استفاده مي‌شود كه ماحصل عملكرد نيروگاه، انرژي الكتريسته است. عنصر اورانيوم كه از معادن استخراج مي‌شود به صورت طبيعي در راكتورهاي نيروگاه‌ها قابل استفاده نيست و به همين منظور بايد آن را به روشهاي مختلف به شرايط ايده عال براي قرار گرفتن درون راكتور آماده كرد.

◄  اورانيوم:

اورانيوم يكي از عناصر شيميايي جدول تناوبي است كه نماد آن ‪U‬و عدد اتمي آن ‪۹۲‬است. اين عنصر داراي دماي ذوب هزار و ‪۴۵۰‬درجه سانتيگراد بوده و به رنگ سفيد مايل به نقره‌اي، سنگين، فلزي و راديواكتيو است و به رغم تصور عام، فراواني آن در طبيعت حتي از عناصري از قبيل جيوه، طلا و نقره نيز بيشتر است. عنصر اورانيوم در طبيعت داراي ايزوتوپهاي مختلف از جمله دو ايزوتوپ مهم و پايدار اورانيوم ‪۲۳۵‬و اورانيوم ‪۲۳۸‬است. براي درك مفهوم ايزوتوپهاي مختلف از هر عنصر بايد بدانيم كه اتم تمامي عناصر از سه ذره اصلي پروتون، الكترون و نوترون ساخته مي‌شوند كه در تمامي ايزوتوپهاي مختلف يك عنصر، تعداد پروتونهاي هسته اتمها با هم برابر است و تفاوتي كه سبب بوجود آمدن ايزوتوپهاي مختلف از يك عنصر مي‌شود، اختلاف تعداد نوترونهاي موجود در هسته اتم است. به طور مثال تمامي ايزوتوپهاي عنصر اورانيوم در هسته خود داراي ‪۹۲‬ پروتون هستند اما ايزوتوپ اورانيوم ‪۲۳۸‬در هسته خود داراي ‪۱۴۶‬نوترون (‪ (۹۲+۱۴۶=۲۳۸‬و ايزوتوپ اورانيوم ‪۲۳۵‬داراي ‪۱۴۳‬نوترون(‪ (۹۲+۱۴۳=۲۳۵‬در هسته خود است. اورانيوم ‪۲۳۵‬مهمترين ماده مورد نياز راكتورهاي هسته‌اي(براي شكافته شدن و توليد انرژي) است اما مشكل كار اينجاست كه اورانيوم استخراج شده از معدن تركيبي از ايزوتوپهاي ‪۲۳۸‬و ‪۲۳۵‬بوده كه در اين ميان سهم ايزوتوپ ‪۲۳۵‬بسيار اندك(حدود ‪۰/۷‬درصد) است و به همين علت بايد براي تهيه سوخت راكتورهاي هسته‌اي به روشهاي مختلف درصد اوانيوم ‪۲۳۵‬را در مقايسه با اورانيوم ‪۲۳۸‬بالا برده و بسته به نوع راكتور هسته‌اي به ‪۲‬تا ‪۵‬درصد رساند و به اصطلاح اورانيوم را غني‌سازي كرد. کانسارهاي اورانيوم مقدمه اورانيوم (U) عنصري است راهبردي و مصارف عمده آن در نيروگاههاي اتمي و سلاحهاي هسته‌اي و به مقدار جزئي، مصارف دارويي و پژوهشي دارد. در فرايند تشکيل کانيهاي مختلف از ماگما، به دليل بزرگ بودن شعاع يوني اورانيوم، اين عنصر در مراحل اوليه تبلور ماگما، نمي‌تواند وارد شبکه هيچ يک از کانيها شود و تا مراحل آخر ماگما باقي مي‌ماند، بنابراين اورانيوم بيشتر در سنگهاي اسيدي متمرکز مي‌شود، ميزان فراواني اوراينوم در کانيهايي مثل زيرکون،مونازيت،زينوتيومحداکثر و دراليوين حداقل ممکن است. اورانينيت و پيچ بلند، مهمترين کانيهاي محيط احيايي هستند. کارنوتيت، مهمترين کاني محيط اکسيدان است.

◄  كاربرد: مهندسي معدن * مهندسي عمران

◄  سايت شرکت سازنده:       www.rocscience.com          

FLAC يك برنامه تفاضل محدود دو بعدي براي محاسبات مهندسي مي باشد. اين برنامه رفتار ساختارهاي خاك، سنگ و يا ديگر مواد را كه ممكن است هنگام نزديك شدن به محدوده شكست، رفتارهاي گوناگون از خود نشان دهند را مدل سازي مي كند که مواد به صورت اجزا يا مناطق نشان داده مي شوند. اين اجزا شبكه اي را كه كاربر براي مدلسازي موضوع مورد نظر طراحي كرده است راتشكيل مي دهند. اجزا مي توانند بر طبق خواص داده شده، شكسته شوند يا جريان يابند و شبكه مي تواند تغيير شكل دهد و يا جابجا شود.
اگرچه FLAC در اصل براي كاربردهاي مهندسي عمران و معدن طراحي شده است، اما قابليت زيادي براي حل مسائل مكانيك نيز دارد. ساختار هاي متعددي در اين برنامه وجود دارند كه مدل سازي موادي را كه رفتارشان بسيار غير خطي مي باشد را ممكن مي سازد. علاوه بر اين FLAC امكانات خاص ديگري نيز دارد:

بر اساس گزارش IEO (سازمان انرژي بين‌المللي) در سال 2006، مصرف زغال‌سنگ در جهان از سال 2003 تا سال 2030 تقريبا دو برابر مي‌شود. براساس ارزيابي‌هاي انجام شده، مصرف زغا‌ل‌سنگ در كشورهاي (non OECD) (كشورهاي خارج از مجموعه كشورهاي توسعه‌يافته) تا 81 درصد افزايش مي‌يابد. سهم زغال‌سنگ از مجموع انرژي مصرفي جهان از 24 درصد در سال 2003 به 27 درصد در سال 2030 افزايش مي‌يابد.

براساس گزارش IEO در سال 2006، مصرف جهاني زغال‌سنگ از 4/5 ميليارد تن، در سال 2003، تقريبا با دو برابر افزايش به 6/10 ميليارد تن در 2030 مي‌رسد. مصرف زغال‌سنگ از سال 2003 تا 2015، به‌طور متوسط در هر سال 3 درصد افزايش مي‌يابد، سپس اين روند كاهش مي‌يابد و به ميانگين 2 درصد در هر سال از 2015 تا 2030 مي‌رسد. GDP جهاني و روند كلي مصرف انرژي، نيز در نيمه اول اين زمان‌بندي پيش‌بيني شده به خاطر رشد آهسته و كند اقتصادي در كشورهاي non – OECD آسيا، با سرعت بيشتري رشد مي‌كنند. در سال 2003، زغال‌سنگ سهم 24 درصدي از مجموع انرژي مصرفي دنيا را در اختيار داشت.
از مجموع زغال‌سنگ توليدي جهان در سال 2003، 67 درصد براي توليد برق، 30 درصد براي مصرف‌كنندگان صنعتي و بيشتر از 3 درصد باقي مانده براي مصرف‌كنندگان بخش‌هاي خانگي و تجاري بوده است. در سال 2030 سهم زغال‌سنگ از مجموع انرژي مصرفي جهان به 27 درصد خواهد رسيد، اما اين سهم در توليد برق به همان ميزان 41 درصد در سال 2003 باقي مي‌ماند. تجارت بين‌المللي زغال‌سنگ از 764 ميليون تن در سال 2004 به 1122 ميليون تن در سال 2030 خواهد رسيد، اما چون بيشترين افزايش در مصرف زغال‌سنگ، در هر دو بخش توليد و مصرف براي كشور چين پيش‌بيني شده است، تجارت بين‌المللي زغال‌سنگ از 13 درصد در سال 2003 به 11 درصد در سال 2030 كاهش مي‌يابد.